Thailand Dag 3: Geld! En geld...

Het was een onrustige dag voor me. Ik kwam de nacht ervoor al bijna niet in slaap vanwege de gedachte dat mijn geld op was, de drukte van de dag die ik nog moest verwerken... Ik had niet ontbeten want door de spanning had ik geen trek. Ik wilde naar Bangkok Bank om daar mijn geld op te halen via die Western Union transactie, maar de bank in Siam Square was nog dicht. Ik had de dag ervoor dus afgesproken met de tuktuk meneer Lal, en hij wist een Bangkok Bank die wel open was, en bracht me er naartoe. Daar haalde ik 150 euro op (5363 baht ongeveer). Ik stapte weer in de tuktuk. Ik ondervond dat tuktuk chauffeurs erg graag NIET naar je luisteren. Ik wil naar Wat Arun, hij brengt me naar een reisbureau. 

Zit ik daar ineens mijn vakantievrijheid uit handen te geven zonder dat ik het door heb! Worden plannen gemaakt om de trein te boeken naar Chiang Mai, daar wordt een taxi voor me geregeld om me naar een hotel te brengen voor een aantal nachten, en wordt gezorgd dat ik mee mag met een olifanten trektocht met een Engelse gids in groepsverband. Klinkt wel leuk, toch? Er wordt gezorgd dat ik een aantal dagen later naar Phuket vlieg vanaf Chiang Mai, dan drie dagen op Phuket zit, dan drie dagen op Krabi, dan drie dagen op Koh Samui, en tot slot vier dagen op Koh Phangan om daar de Full Moon party bij te wonen. Allemaal met accomodatie. Klinkt allemaal mooi, maar er hangt dan ineens een prijskaartje aan van 37000 baht! Gewoon eventjes 1000 euro neerleggen zonder dat je ziet waar je terechtkomt! Ik kon een deposito doen van 4000 baht en hij ging aan de slag. Ik moest naar de Bangkok Bank (alweer) om nu een grotere som geld op te halen om het resterende bedrag mee te betalen. Voelde me er niet prettig bij, maar mocht terugkomen na twaalven (het was toen nog 10:30). Ik ga naar buiten met de gedachte dat de man van het reisbureau die dingen voor me gaat opzoeken, maar ik wist niet dat hij alles al voor me zou boeken...

Ik stap in bij de tuktuk meneer van die ochtend die op me stond te wachten. Moet ik van hem naar een kledingzaak zodat hij een coupon krijgt voor zijn brandstof! Dus zo werkt dat... Hij brengt me naar een kledingzaak en ik ga naar binnen. Kom ik maar naar buiten na een stropdas te hebben gekocht voor 500 baht... Stom. Dan kon ik weer terug in de tuktuk en Lal wilde me naar de bank brengen. Ik wilde dat niet, ik wilde dat later op de dag doen. Ik wilde Wat Arun zien! En hij snapte het niet maar bracht me naar een raar steegje waar ik voor een boottocht over de rivier moest betalen.

De vrouw die daar zat wilde voor een boottochtje van een uur 2000 hebben (60 euro, wat debiel). Ik vond het te duur. Dan werd het 1800. Toen 1700. Toen 1500. En dat had ik niet meer in mijn portemonnee, want 5300 - 4000 en de kosten voor Lal en de 500 baht van de stropdas, was geen 1500 baht. Ze stuurde me weg. Maar Lal zei tegen haar dat Lal en ik vrienden zijn en de prijs werd 1000 baht. Nog steeds kanonne veel geld voor een tripje zonder eten/drinken in een oud bootje. Maar ik kon mijn portemonnee zo goed als legen en de boot in. Toch maar gedaan. 

Ik werd over de rivier meegenomen langs allerlei tempels met mooie beelden ervoor, musea, een ziekenhuis met appartementencomplex dat ook van het ziekenhuis was, en ik kon Wat Arun bekijken vanaf de boot. Een ontzettend gedetailleerde toren is dat. Verder heb ik van verschillende stukken foto's en filmpjes gemaakt. Onderweg kwamen we langs een man op een fruitbootje van wie ik een paar mangosteen en rambutan heb gekocht met mijn laatste paar baht. Wat apart dat mangosteen exact als mango smaakt!

Na 45 minuten (dus geen uur) werd ik afgezet op een bouwplaats dichtbij Wat Pho. De tempel kon ik niet in want dat kostte 200 baht en dat had ik niet meer. Ik heb een paar foto's kunnen maken van de buitenkant, maar dat was het dan. Voordat ik in de boot stapte waarschuwde Lal me voor gangsters bij de tempel die me naar "Lucky Buddha" wilden brengen. Moest ik 'nee' tegen zeggen. En inderdaad, die mensen kwam ik tegen. Heb kunnen weigeren, maar ze blijven maar met je praten om je over te halen. Net als de volgende tuktuk chauffeur. En nog een. Ze willen allemaal dat ik langs een kledingzaak ging om ook voor hen een coupon te krijgen. Mooi naks. Maar toen mocht ik ook niet in de tuktuk mee. Wilde ik toch al niet, want ik ging lopen. Het was me allemaal te duur en te oplichterig. Hé kijk, een Bangkok Bank op een paar meter afstand! 

Formuliertje ingevuld, netjes 43000 baht ontvangen (1200 euro), en buiten met risico op vakantiediarree een ijsdrank gekocht bij een kraampje. Blijkbaar is koffie hetzelfde als citroen bij deze meneer, want mijn ijskoffie smaakte naar citroen. Echt, hoeveel tuktuk chauffeurs je in hun kar willen hebben, niet grappig. Ik kwam al lopend langs een andere tempel, in de buurt van Memorial Bridge. Ik heb daar een paar foto's van gemaakt. Toen ik daar was had ik op de hele ochtend en deel van de middag slechts twee mangosteen op. En een dubieuze ijsthee waar ik toen ik er halverwege mee was, stukjes in zag ronddrijven en een sediment op de bodem zag liggen. Heb het maar niet meer opgedronken 😅

Via mijn telefoon ben ik naar het reisbureau genavigeerd, door Chinatown. Dat leek een meer industriële buurt, met veel winkels voor mechanische werktuigen. Het was een lange wandeling, weer 45 minuten of langer tot ik bij het reisbureau kwam. Intussen had ik Chris verteld wat ik daar had gedaan, maar hij antwoordde met "never arrange things in advance!!!!" en hij zei dat er ALTIJD kamers vrij zijn als je een hotel binnenstapt, en dat ik zo al mijn vakantievrijheid weggaf aan een vakantie met "en dan moet je hier naartoe, en dan daar, en dan gaat dat vliegtuig, en dan die trein." Veel te veel "ik moet" en veel te weinig "wanneer ik wil." Dat raakte een snaar bij mij en ik wil inderdaad meer zelf kunnen bepalen. Wat heb ik dan zitten doen bij dat reisbureau?

Eenmaal aangekomen werd mij vrolijk verteld dat de beste man alles al voor me had geregeld, alle hotels, alle vluchten, de treinrit, de taxi dienst. Alles. En ik dacht dat we er samen nog naar zouden kijken voordat hij iets zou bestellen of bevestigen! Ik heb met veel moeite ervoor kunnen zorgen dat de boekingen op de eilanden zijn komen te vervallen, wat me 17000 baht scheelt. Na veel gedoe heb ik 20753 baht betaald voor alles behalve de eilanden. Zo'n 600 euro. Man wat gaat het hard met mijn geld. 

Toen maar terug naar het hotel gelopen, wat ook weer zo'n 45 minuten verwijderd was van het reisbureau. Op een fruitmarktje heb ik een drakenfruit gekocht. Uiteindelijk kwam ik weer aan bij Siam Square om daar wat te gaan eten. Mijn "ontbijt." Ik heb de hele wandeling met mijn zakje fruit vanaf de boot in mijn hand gelopen en nam het ook hier mee naar binnen. Binnen heb ik rijst gegeten met gebakken katvis. Was lekker, maar er zaten zoveel graten in, dat ik even nodig had om te beseffen dat dat de reden was dat de vis zo krokant was 😬. Verder wel lekker, maar kreeg er een flauwe bouillon bij, niet echt geweldig van smaak. Daarna heb ik een ijskoffie (met koffiesmaak!) besteld die van hoog in de lucht vanuit een kan in een beker werd geworpen om de verse koffie te laten afkoelen. Ijs erbij, en klaar! En ik was ook klaar met mijn dag. In mijn hotelkamer heb ik twee uur lang in bad gelegen, en ben toen dit gaan schrijven omdat ik niet slaagde in mijn poging om te gaan slapen. Nu nog een keer proberen te slapen, misschien helpt het om het op deze manier van me af te schrijven. 😴